28 Mart 2024, Cümə axşamı
Ağabala Ramazanov qayıtdı - FOTO
"Zirə"dən ardıcıl 15-ci qələbə
“Səbail”in hücumçusu: 1 qol, 2 qələbə
U-21 millimiz Ukraynaya da uduzdu

Minifutbol

“Azarkeşlik etdiyi komanda uduzur, onun günahını da şərhçidə görürlər”

Azərbaycanın tanınmış idman jurnalisti, “CBC Sport” kanalının şərhçisi Rövşən Binnətli dekabrın 26-sı 60 yaşını qeyd edir. Qol.az R.Binnətli üçün bu əlamətdar gün münasibəti ilə ona bir neçə sual ünvanlayıb. Futbolxeber.az saytı həmin müsahibəni təqdim edir:

- Əvvəlcə 60 illik yubileyinizi təbrik edirik.

- Təşəkkür edirəm.

- Televiziyaya “Lider” telekanalı vasitəsi ilə gəlmisiniz və düz 10 il orada fəaliyyət göstərmisiniz. Daha əvvəllər yazılı mediada çalışmısınız. İşləmək baxımından sizin üçün hansı daha rahat idi - televiziya, yoxsa yazılı media?

- Harda işləməyindən asılı olmayaraq, ilk növbədə məsuliyyət və işə vicdanla yanaşmaq önəmlidir. Hər iki sahə də yaradıcıdır, özünə görə ciddi çətinlikləri olub. Yazılı medianın elə tələbləri var ki, onlar televizyada yoxdur. Yaxud əksinə. “Lider”də çalışdığım müddətdə hər şey yeni idi. Futbol üzrə Avropa və dünya çempionatını, yay və qış Olimpiya Oyunlarını Azərbaycan teleməkanında ilk dəfə bir kanal yayımlamağa başlamışdı. “Lider”də şərhçilik baxımından əsas iş mənim üzərimə düşmüşdü. Bizdə o vaxta qədər belə bir təcrübə yox idi ki, TV ekranından baxıb, oyun şərh edək. Birdən-birə yeniliklərlə üz-üzə qalmışdıq. Çatışmazlıq çox olsa da, qazancımız daha artıq idi. Çünki gələcəyə bir körpü salınırdı. Bilirdim ki, o körpünün təməlini qoyanlardan biri də mənəm.

- 40 ilə yaxındır jurnalistikadasınız. Bu, böyük müddətdir. Yaddaşınızda hansı maraqlı xatirələr qalıb?

- “Lider”də işlədiyim vaxtlarda qitəmiqyaslı turnirdə iştirak edən “Neftçi”nin oyununu yayımlamalıydıq. Oyun Tofiq Bəhramov adına Respubilka stadionunda keçirilirdi. 2000-ci illərin əvvəlləri idi. Biz stadiona reportaj üçün getdik. Amma şərhçilər otağının açarı bizə verilmədi və o qapılar açılmadı. Beləliklə, fəxri lojanın üstünə çıxaraq oyunu oradan şərh edəsi olduq. Yəni daha oradan yuxarısı yox idi. Təsəvvür edin ki, həmin yer o qədər hündür idi ki, ətrafda heç bir qoruyucu sədd də yox idi. Meydanı görmək üçün azca irəli əyiləndə adamın gözü qaralırdı. Belə çətinlik hesabına oyunu şərh etmişdim. Bu da yaddaşımda dərin iz buraxıb.

- Həmin an necə hisslər keçirirdiniz?

- Təkcə bir düşüncəm olmuşdu ki, üzləşdiyim bu çətinliklərin tamaşaçıya heç bir aidiyyatı yoxdur. Yəni mən tamaşaçıya keyfiyyətli məhsul verməyə borcluyam.

- Artıq 3 ildir “CBC Sport” ailəsinin üzvüsünüz. Bu telekanalın həyatınızdakı yeri və mənası nədən ibarətdir?

- 2012-ci ildə “Lider”dən getdikdən sonra mən yenidən yazılı mediaya qayıtdım. Bilirdim ki, yazılı mediadan televizyaya getmək və sonra yenidən geri qayıtmağın müəyyən çətinlikləri olacaq. Televiziya jurnalistikasına olan hisslərim ön planda idi. Çox arzulayırdım ki, geri qayıtmaq üçün yenidən imkan olsun. “CBC Sport” bu baxımdan mənim üçün önəmli oldu. Yəni çox sevdiyim işlə yenidən məşğul olmağa başladım. Mənə bu şansı yaradan hər kəsə təşəkkür edirəm. Yatsam, yuxuma da girməzdi ki, yenidən Avropa çempionatının oyunun şərh edəcəm. 8 ildən sonra məhz bu il “İctimai” televiziyanın dəvəti ilə dünya çempionatının oyunlarını şərh etdim. Bunların hamısı “CBC Sport”da işlədiyim müddətdə olduğundan bu kanalın mənim üçün xüsusi yeri var. İlk qapılar “Lider”də açıldı, “CBC Sport” isə ikinci bir nəfəs verdi.

- 5 il öncə saytımıza müsahibənizdə futbol teleşərhçiliyində problemlərin, həvəssizliyin olduğunu demişdiniz. Həmin vaxtla müqayisədə indi dəyişən nəsə varmı?

- Mən onu bu mənada qeyd etmişdim ki, biri var şərhçiliyə iş yeri kimi baxasan, biri də var şərhçilik sənin üçün ən ülvi arzular səviyyəsində olsun. Belə qənaətə gəlmişəm ki, bu, insanın içindən gələn bir istəkdir. Məsələn, bir çox insanla işləmişəm. Elələri var idi ki, onun içində həmin eşqi duymuşdum. Söhbət şərhçiliyə sadəcə iş, pul mənbəyi kimi baxmamaqdan gedir. Həmin insanlara pul verməyib, desən ki, gəl bu oyunu şərh elə, edəcəklər.

- Hazırda şərhçiliyin səviyyəsindən razısınız?

- İstər “İdman Azərbaycan”, istərsə də “CBC Sport”dakı həmkarlarımızı misal çəkə bilərəm. Tam səmimiyyətimlə deyirəm ki, biz nə qədər də desək ki, bu sahə çox axsayır, mən belə düşünmürəm. Nöqsanlar, çatışmazlıqlar həmişə olub. Amma bəzən deyirlər ki, Azərbaycanda şərhçilik məktəbi olmayıb. Bu fikirlə də heç vaxt razılaşmamışam. Bu məktəb bizdə olub.

- Amma tənqidlər də çoxdur...

- Elə Azərbaycan çempionatının oyunu götürək. Bir şərhə azı onminlərlə insan baxır, hamısının da fərqli yanaşması var. Azarkeşlik etdiyi komanda uduzur, onun günahını da şərhçidə görürlər (gülür). Yəni tənqid həmişə və hər yerdə olub. Ən məhşur xarici şərhçiləri belə o qədər tənqid edirlər ki, bizimkilərə yönələn tənqidlər onların yanında toya getməlidir. Ümumiyyətlə, zamanla tənqidlərin xarakteri də dəyişib. 5 il əvvəl şərhçilərimizə başqa məsələlər irad tutulurdu, ancaq getdikcə tənqidin çevrəsi daralmağa başlayır. Artıq baxırsan ki, ümumi sözlər deyilir. Futbolçu adlarının tələffüzü ilə bağlı ifrat dərəcədə yanaşma var. Öz dilimizin tələbləri qalır kənarda, başqa prizmadan çıxışlar olur. Bu, məni çox ciddi narahat edir. Bütün ölkələrdə öz ana dillərinin tələbləri ilə məsələyə yaxınlaşırlar, amma biz başqa dillərin tələblərini tətbiq edirik. Fransada, Türkiyədə, Rusiyada və başqa ölkələrdə şərhçilər idmançıların adlarını olduğu kimi tələffüz etmirlər. Bu, onlara öz ölkələrində irad tutulmur. Bizdə isə nəinki sözün özünü, hətta vurğunun səhv olmasını da irad tuturlar. Tənqidlərə təmkinlə yanaşırıq. Bəzən o qədər gözəl şərh olur ki, bütün gözəlliklər kənarda qoyub, sosial şəbəkələrdə müzakirələr edirlər.

- Tamaşaçılara bu mövzuda nəsə demək istəyirsiz?

- Mən çox istəyirəm ki, tamaşaçılarımız şərhlərə bir az fərqli yanaşsınlar. Bəzən ehtiyatsız deyilən bir söz şərhçiyə öldürücü təsir göstərə bilir. Biz şərhçiliyin inkişafını istəyiriksə, dəstəyimizi də əsirgəməməliyik. İstərdim ki, tamaşaçılar bir az yaxşı tərəfləri də görsünlər. Amma biz daha çox qara rəng axtarırıq. 90 dəqiqə oyuna baxıb, bir səhvə görə bütün oyunun üstündən xətt çəkirik. Bu, düzgün deyil. Həm də insanın zəhmətinə haqsızlıqdır. Tək mən yox, bütün şərhçilər bu tənqidlərlə üzləşirlər. Birinin xarakteri elədir ki, fikir vermir, biri də həssaslıqla yanaşır və növbəti reportajını da küskünlüklə aparır. İlk şərhimdən təxminən 17 il vaxt keçib. Amma həmişə o gücü, iradəni özümdə tapmağa çalışmışam. Məni təkcə tənqid edənlər yox, təqdir edənlər də var. Mən həmin o insanları düşünməliyəm. Bəzən mən də pessimizmə qapılmışam. Hətta o qədər haqsız iradlar eşitmişəm, oxumuşam ki, şərhçilikdən getmək istəmişəm. Bu gün bu sahədən getməyim şərhçiliyimizə töhfə verəcəksə, şərh etməyim daha. İnsan o dərəcədə haqsızlıqla üzləşir ki, şərhçilikdən getməyi düşünür. Bəzən adi bir sözü səhv anlayıb, şişirdib, qəzet səhifələrinə çıxarıblar. Bunlar adama öldürücü təsir göstərir. Hərdən düşünürsən ki, ümumiyyətlə, şərh etməyim. Sonra fikirləşirsən ki, axı, mənim şərhlərimi bəyənən insanlar da var. Onlar öz sevdiyi şərhçinin səsini eşitmək üçün ekran qarşısında gözləyirlər.

- Son olaraq, 60 ilinizin son 25-i Ağdamsız keçir. Bu məqam həyatınıza necə təsir edib?

- Yaddaşımda çoxdan oxuduğum şeirdən bir söz dərin kök salıb. Çox ölkələrdə oldum, şəhərlər gəzdim, sonda anladım ki, bu dünyanın paytaxtı doğulduğum kənd imiş. Bəlkə bir az pafoslu alınır, amma mən Azərbaycanı bütöv sevmişəm və sevirəm. Onun hər qarışı mənə ləldir, cəvahirdir. Ona görə istərdim ki, ayrı-seçkilik kimi anlaşılmasın. Amma zənnimcə, hər kəsə dünyaya göz açdığı, uşaqlıq çağlarını keçirdiyi məkan daha şirin, bənzərsizdir. Bu bağlılıq isə insanın iç dünyasına ruhla daxil olur. Yəqin ki, hamıda belədir, bu duyğunun olmaması mümkünsüzdür. Ona görə Ağdam mənim üçün ən ləziz xörəyin duzu kimiydi...




Şərh yazılmayıb
ŞƏRH YAZ
Adınız, Soyadınız *  
E-mail    
Təhlükəsizlik kodu    
Kodu daxil edin *  







Arxiv

Mart 2024
B.eÇ.aÇC.aCŞB
01 02 03
04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31